141. löggjafarþing — 91. fundur,  7. mars 2013.

störf þingsins.

[10:54]
Horfa

Lilja Rafney Magnúsdóttir (Vg):

Virðulegi forseti. Framsóknarflokkurinn er eins og flugeldur sem skýst upp í loftið og springur þar út en fellur jafnhratt niður og þá er ekki jafnmikil reisn yfir honum. (Gripið fram í.) Þannig upplifði ég það þegar ég sá þessa yfirlýsingu frá flokknum í gær þar sem hann kom út úr skápnum. Það er líka gott fyrir kjósendur að flokkar sýni hvað þeir standa fyrir, séu ekki með yfirboð og innantóm loforð fyrir kosningar sem þeir standa síðan ekki við. (Gripið fram í: ESB.) Þetta segi ég við Framsóknarflokkinn (Forseti hringir.) vegna þess að hann hefur tjaldað því að hann vilji auðlindaákvæði í stjórnarskrá en það er ekki sama hvernig auðlindaákvæði við viljum fá í stjórnarskrá. Við viljum fá auðlindaákvæði sem treystir þjóðareign á auðlindum en ekki tryggja í stjórnarskrá óbeinan einkaeignarrétt á auðlindunum eins og Framsóknarflokkurinn lagði til sem málamiðlun í gær.

Þarna kemur skýrt fram munurinn á Framsóknarflokknum og Vinstri grænum. Framsóknarflokkurinn slær skjaldborg um óbeinan einkaeignarrétt þeirra sem nýta auðlindirnar, fiskinn í sjónum, vatnið, jarðhitann, þarna kemur það skýrt fram. Þess vegna á þjóðin að vita hvaða flokkar stilla sér saman um að verja þann óbeina eignarrétt sem við sem höfum staðið hinum megin við línuna viljum ekki. Við viljum þjóðareign á auðlindinni og að hún verði stjórnarskrárvarin.

Framsóknarflokkurinn stillir sér upp með Sjálfstæðisflokknum og þjóðin á að vita hvar hann stendur. Það er ekki nóg að grasrótin vilji þetta og hitt þegar húsbændurnir ætla sér að framkvæma allt annað og hafa varið t.d. kvótakerfið með kjafti og klóm og vilja engar breytingar. Það er gott að þjóðin viti hvar Framsóknarflokkurinn stendur og fyrir hvað hann stendur. (Gripið fram í: Heyr, heyr.)