landlæknir og Lýðheilsustöð.

Hæstv. forseti. Ég mæli fyrir nefndaráliti frá meiri hluta heilbrigðisnefndar við frumvarp til laga um breytingu á lögum nr. 41/2007, um landlækni, með síðari breytingum, og um brottfall laga nr. 18/2003, um Lýðheilsustöð, vegna stofnunar nýs embættis landlæknis og lýðheilsu.

Hæstv. forseti. Þess er að geta að fjölmargir gestir komu á fund nefndarinnar og eins bárust umsagnir frá mörgum aðilum um sameiningu þessara tveggja stofnana. Sameiningunni var að langmestu leyti vel tekið og fagnað en að sjálfsögðu komu fram ábendingar um eitt og annað sem viðkomandi þótti mikilvægt að standa vörð um eða taka sérstaklega tillit til.

Hæstv. forseti. Frumvarpinu er ætlað að sameina Lýðheilsustöð og landlæknisembættið í eitt embætti, embætti landlæknis og lýðheilsu, sem ætlað er að vinna að eflingu lýðheilsu og tryggja gæði heilbrigðisþjónustu. Meginmarkmiðið með sameiningu þessara tveggja stofnana er að starfrækja eitt öflugt embætti á sviði lýðheilsu- og heilbrigðismála. Vonast er til þess að sameining þessara stofnana skapi tækifæri til að styrkja og efla starf þeirra enn frekar en nú er, eins og segir í frumvarpinu.

Við umfjöllun nefndarinnar kom fram að frumvarpið hafi verið unnið í nánu og góðu samstarfi við starfsmenn landlæknisembættisins og Lýðheilsustöðvar, hlutverk stofnananna falli vel saman og samlegðaráhrif sameiningarinnar séu margvísleg. Nýja embættið muni taka við öllum verkefnum sem landlækni og Lýðheilsustöð er falið að sinna samkvæmt gildandi löggjöf og það muni því sinna leyfisveitingum, sóttvörnum, ráðgjöf, eftirliti, upplýsingaöflun, gæðamálum, skýrslugerð, forvörnum, heilsueflingu og lýðheilsu. Sameinuðu embætti er þannig ætlað að standa vörð um heilbrigði og velferð þjóðarinnar.

Í nefndinni fengu nokkur álitamál mesta umfjöllun. Þar var um að ræða nýtt heiti embættisins, fagráðin, hinn nýja lýðheilsusjóð, sem áður var Forvarnasjóður, og þá leið sem valin var þegar ákvörðun um sameiningu var tekin.

Nefndin fjallaði mikið um nafn nýja embættisins. Að mati meiri hlutans er ljóst að nafnið embætti landlæknis og lýðheilsu gengur ekki upp, hvorki málfarslega né lagalega. Við umfjöllun nefndarinnar kom fram að mikil áhersla hefur verið lögð á að halda orðinu lýðheilsa inni í nafni embættisins. Eftir að hafa farið ítarlega yfir málið var ljóst að ekki væri hægt að koma til móts við þær óskir af málfarslegum ástæðum. Meiri hlutinn leggur því til breytingar á skipulagi embættisins á þann veg að um verði að ræða stofnun sem landlæknir veitir forstöðu. Leggur meiri hlutinn til að stofnunin heiti Landlæknir – lýðheilsa og að forstöðumaður hennar verði landlæknir en lögin beri heitið lög um landlækni og lýðheilsu. Jafnframt leggur meiri hlutinn til breytingar á frumvarpinu þannig að lögin verði felld inn í lög um landlækni, nr. 41/2007, og endurútgefin með nýja lagaheitinu. Bendir meiri hlutinn jafnframt á að í 4. gr. frumvarpsins er ljóst að meginhlutverk nýju stofnunarinnar verður m.a. að annast forvarna- og heilsueflingarverkefni, að efla lýðheilsustarf í samvinnu við aðra sem að þeim málum starfa og styðja við menntun á sviði lýðheilsu. Er það skilningur meiri hlutans að lýðheilsuþátturinn muni skipa það stórt hlutverk hjá embætti landlæknis eftir sameininguna að hann komi fram í daglegri umfjöllun.

Að mati meiri hlutans er ljóst að fagráð þau sem starfað hafa við Lýðheilsustöð, allt frá stofnun hennar 2003, hafa gegnt mikilvægu hlutverki í forvarnastarfi stofnunarinnar. Samkvæmt gildandi lögum um Lýðheilsustöð, nr. 18/2003, gegna fagráðin hlutverki sérfræðiráða og er skylt að skipa þau. Í a-lið 6. gr. frumvarpsins er hins vegar gert ráð fyrir að landlækni sé heimilt að setja á fót fagráð á einstökum verksviðum embættisins. Telur meiri hlutinn nauðsynlegt að tekið verði fram í lögunum að landlæknir skuli skipa fagráð og leggur til breytingar um það. Jafnframt kom fram við umfjöllun nefndarinnar að mikilvægt væri að tryggja áfram starfsemi þeirra fagráða sem nú þegar eru starfandi við Lýðheilsustöð og tekur meiri hlutinn undir þau sjónarmið. Með þeirri breytingu sem verður við sameiningu stofnananna er ástæða til að ætla að ný fagráð verði mynduð og þau taki breytingum eftir því sem heilsufar þjóðarinnar þarfnast og áherslur liggja í lýðheilsustarfi á hverjum tíma. Það er skoðun meiri hlutans að nauðsynlegt sé fyrir nýju stofnunina að halda tengingu við frjáls félagasamtök í forvarnastarfi og þeirri sérþekkingu sem þar er að finna og nýta krafta þeirra til markviss forvarnastarfs. Með þeim breytingum sem meiri hlutinn leggur til er tryggt að sú tenging haldist við nýju stofnunina. Við umfjöllun nefndarinnar komu fram þau sjónarmið að nauðsynlegt væri að setja reglugerð um skipan fagráða. Að mati meiri hlutans getur slík reglugerð verið þung í vöfum og jafnvel komið í veg fyrir að fagráðin taki breytingum eftir áherslum í heilbrigðisþjónustu og í samfélaginu. Meiri hlutinn leggur hins vegar til að reglur um skipan fagráða verði send ráðherra til staðfestingar, til að tryggja enn frekar að staðið verði faglega að skipaninni.

Nefndin fjallaði um hinn nýja lýðheilsusjóð skv. b-lið 6. gr. frumvarpsins. Í máli fulltrúa fagráðanna kom m.a. fram að meta þyrfti hvernig best væri að standa að úthlutun fjármuna úr sjóðnum í forvarnastarf. Að mati meiri hlutans er heppilegast að stjórn sjóðsins verði skipuð fjórum fulltrúum sem tilnefndir verði af fagráðum, tveimur fulltrúum embættisins og formanni sem skipaður verði af ráðherra. Jafnframt leggur meiri hlutinn til breytingar á því hvernig staðið verði að úthlutun þannig að í reglugerð ráðherra verði sett ákveðin viðmið vegna starfseminnar og úthlutunar styrkja til mismunandi málaflokka, svo sem forvarnastarfs, lýðheilsustarfs og rekstrar, en við umfjöllun nefndarinnar kom í ljós að hluti af upphæð forvarnasjóðsins hafi verið notaður í rekstur Lýðheilsustöðvar. Því er nauðsynlegt að skýrar reglur liggi fyrir, bæði um hvernig stjórn sjóðsins verði skipuð og hvernig staðið verði að úthlutun. Meiri hlutinn telur jafnframt að með þeim breytingum sem hann leggur til verði tryggt að fjölbreytt sjónarmið og/eða fulltrúar frjálsra félagasamtaka, þar sem það á við, geti komið að starfsemi sjóðsins eins og mikilvægt er í forvarnastarfi.

Nefndin ræddi einnig fjármögnun sjóðsins, en fyrirhugað er að sá hluti af áfengisgjaldi sem áður rann til forvarnasjóðs renni til lýðheilsusjóðs og einnig hlutfall af brúttósölu tóbaks. Meiri hlutinn telur að með setningu reglugerðar um starfsemi og úthlutun úr lýðheilsusjóði sé horft til tekjustofna sjóðsins og tryggt að drýgstum hluta hans verði úthlutað til forvarna- og lýðheilsustarfs á viðkomandi sviði. Að mati meiri hlutans er einnig nauðsynlegt að leita fleiri tekjustofna til að fjármagna sjóðinn, en meðal annars komu upp hugmyndir um að lagt yrði sérstakt „tappagjald“ á gosdrykkjaflöskur og það mundi renna óskert í sjóðinn til úthlutunar. Tappagjald af gosflöskum eða gjald af sætum drykkjum gæti nýst vel til forvarna í tannverndar- og manneldismálum eða lýðheilsustarfi á þessum mikilvægu sviðum heilsueflingar á komandi árum. Meiri hlutinn bendir einnig á að mikilvægt er að tryggja frekari framlög til sjóðsins ef hann á að fá frekari verkefni í framtíðinni en á sama tíma er nauðsynlegt að slík framlög verði sérmerkt úthlutun.

Í umsögn sóttvarnalæknis komu fram athugasemdir um að í 10. gr. frumvarpsins væri kveðið á um að öll störf hjá landlæknisembættinu og Lýðheilsustöð yrðu lögð niður 1. janúar 2011. Starfsmönnum landlæknisembættisins og Lýðheilsustöðvar skyldi boðið starf hjá hinu nýja embætti frá og með sama tíma. Verði engin breyting gerð á sóttvarnalögum og starfsemi sóttvarnalæknis samkvæmt frumvarpinu er nokkuð sérstakt að leggja starf hans niður. Meiri hlutinn telur að um misskilning sé að ræða. Ekki hafi staðið til að gera neinar breytingar á lögum um sóttvarnir né stöðu sóttvarnalæknis hjá landlæknisembættinu. Sóttvarnalæknir haldi því sömu stöðu hjá nýju stofnuninni og engar breytingar séu gerðar á erindisbréfi hans. Meiri hlutinn telur hins vegar rétt að staða sóttvarnalæknis innan stjórnkerfisins verði tryggð með skýrari hætti en með erindisbréfi.

Við umfjöllun nefndarinnar kom í ljós að skýra þarf frekar flutning dánarmeinaskrár og hvernig lögum um dánarvottorð er háttað. Samkvæmt 10. gr. laga um dánarvottorð, krufningar o.fl., nr. 61/1998, sendir sýslumaður Hagstofu Íslands dánarvottorð. Í raun hefur það verið svo að Þjóðskrá Íslands hefur áframsent dánarvottorð til Hagstofu Íslands sem lögum samkvæmt er ábyrgðaraðili að almannaskráningu. Með þeim breytingum sem lagðar eru til í frumvarpinu er komið í veg fyrir að Þjóðskrá Íslands fái dánarvottorð send, en almannaskráning byggist m.a. á tilkynningum um mannslát. Meiri hlutinn leggur því til breytingar á 17. gr. frumvarpsins til að tryggja að Þjóðskrá Íslands geti áfram sinnt því lögbundna hlutverki sem hún hefur.

Að mati meiri hlutans er flutningur dánarmeinaskrár til nýrrar stofnunar, Landlæknis – lýðheilsu, mjög tímabær og þarfur og tekur meiri hlutinn undir athugasemdir umsagnaraðila um að enginn eðlislægur munur sé á þeirri skrá og öðrum sem landlæknir heldur. Meiri hlutinn telur ríka ástæðu til að halda skrár á landsvísu með upplýsingum sem verða til á ýmsum sviðum heilbrigðisþjónustunnar og eru mjög verðmætar sem rannsókna- og matstæki. Með því að efla og fjölga þeim skráningum sem nýrri stofnun er falið að hafa umsjón með er unnt að afla nýrrar þekkingar sem mögulega getur nýst sjúklingum og haft mikið forvarnagildi. Meiri hlutinn telur því mikilvægt að haldið verði áfram ítarskráningu dánarmeina eins og verið hefur um langan tíma. Telur meiri hlutinn eðlilegt að dánarmeinaskrá flytjist til nýju stofnunarinnar en leggur jafnframt áherslu á að Hagstofa Íslands geti óskað eftir gögnum til opinberrar hagskýrslugerðar um dánarmein og andvana fædd börn og telur meiri hlutinn mikilvægt að stofnanirnar komi sér saman um skilvirka verkferla hvað það varðar. Við umræðu í nefndinni kom skýrt fram að tímabært sé að endurskoða lög um dánarvottorð, m.a. með tilliti til þess fyrirkomulags sem er á skráningu andláts.

Meiri hlutinn leggur einnig til að breytingar verði gerðar á frumvarpinu í þá átt að Landlækni – lýðheilsu verði heimilt að taka til varðveislu gagnasöfn um sjúkdóma sem stofnað var til fyrir setningu tölvulaga. Til að mynda getur verið um að ræða gagnasöfn sem einstakir heilbrigðisstarfsmenn hafa byggt upp á liðnum áratugum, fyrir setningu tölvulaga. Þessi gagnasöfn eru sum hver ekki í virkri notkun en gætu nýst áfram til rannsókna síðar meir. Meiri hlutinn leggur hins vegar áherslu á að meðferð allra upplýsinga úr slíkum skrám verði með heimild Persónuverndar og vísindasiðanefndar.

Við umfjöllun nefndarinnar var gagnrýnt að ekki hefði farið fram kostnaðargreining um mögulega hagræðingu af sameiningu landlæknisembættisins og Lýðheilsustöðvar. Samkvæmt upplýsingum nefndarinnar var ekki eingöngu horft á mögulegan sparnað af sameiningunni, heldur frekar að sameiningin mundi styrkja starf beggja stofnana og nýja embættið væri betur í stakk búið til að mæta hugsanlegum sparnaðarkröfum í framtíðinni. Samkvæmt upplýsingum frá velferðarráðuneytinu er gert ráð fyrir eðlilegri hagræðingarkröfu á nýju stofnunina og að rekstur hennar verði innan fjárheimilda á þessu ári.

Í umsögn var þeirri skoðun komið á framfæri að ef til vill væri eðlilegt að fresta sameiningu landlæknisembættisins og Lýðheilsustöðvar og horfa til stærri sameiningar, t.d. sameiningar landlæknisembættisins, Lýðheilsustöðvar, Lyfjastofnunar, lyfjagreiðslunefndar, vísindasiðanefndar, Geislavarna og jafnvel Heyrnar- og talmeinastöðvar. Meiri hlutanum var kunnugt um að umræða um víðtækari sameiningu stofnana og nefnda en hér er lögð til hefur farið fram og telur mikilvægt að henni verði haldið áfram út frá faglegum og rekstrarlegum forsendum og bendir á að skýrslur hafi verið unnar um hugmyndir um frekari sameiningar. Meiri hlutinn telur hins vegar að sameining landlæknisembættisins og Lýðheilsustöðvar sé mikilvægt fyrsta skref í frekara sameiningarferli. Nauðsynlegt sé hins vegar að meta stöðu nýja embættisins innan þriggja ára frá sameiningu, hverju sameiningin hafi áorkað, hvað hefði mátt betur fara og hvort hugsanlega sé hægt að ráðast í enn frekari sameiningar á sviðinu með það að markmiði að efla stofnunina enn frekar. Meiri hlutinn vill beina sjónum að samsvarandi stofnunum annars staðar á Norðurlöndunum í þeirri vinnu.

Meiri hlutinn leggur til að frumvarpið verði samþykkt með þeim breytingum sem gerð er grein fyrir hér að framan og lagðar eru til í sérstöku þingskjali.

Undir þetta nefndarálit meiri hlutans rita, auk þeirrar sem hér stendur, Jónína Rós Guðmundsdóttir, Skúli Helgason, Siv Friðleifsdóttir, með fyrirvara, Ólafur Þór Gunnarsson og Sigríður Ingibjörg Ingadóttir.

Breytingartillögur meiri hluta heilbrigðisnefndar eru birtar á sérstöku þingskjali, nr. 928, og eru þær ef ég má stikla á stóru, hæstv. forseti, þessar:

„1. 2. gr. orðist svo:

2. gr. laganna ásamt fyrirsögn orðast svo:

Landlæknir – lýðheilsa.

Ríkið starfrækir stofnun sem nefnist Landlæknir – lýðheilsa, undir yfirstjórn velferðarráðherra. Landlæknir veitir stofnuninni forstöðu. Ráðherra skipar landlækni til fimm ára í senn að fengnu mati nefndar skv. 9. gr. laga um heilbrigðisþjónustu. Hann skal hafa sérfræðimenntun í læknisfræði, þekkingu á sviði lýðheilsu og víðtæka reynslu eða menntun á sviði stjórnunar.

Landlæknir ber ábyrgð á að stofnunin sem hann stýrir starfi í samræmi við lög, stjórnvaldsfyrirmæli og erindisbréf. Landlæknir ræður starfsfólk stofnunarinnar.“

Þá er breytingartillaga við 4. gr. um að fyrirsögn greinarinnar verði: Meginhlutverk stofnunarinnar.

4. liður breytingartillögunnar á þingskjali 928 er um að 6. gr. orðist svo:

„Á eftir I. kafla laganna kemur nýr kafli, I. kafli A, Fagráð og lýðheilsusjóður, með tveimur nýjum greinum sem orðast svo ásamt fyrirsögnum:

a. (4. gr. a.)

Fagráð.

Landlæknir skal setja á fót fagráð á helstu verksviðum stofnunarinnar, þar með talið á sviði áfengis- og vímuvarna og tóbaksvarna, sem í eiga sæti sérfróðir aðilar og fulltrúar stofnana og félagasamtaka á viðkomandi sviði. Fagráð skulu vera stofnuninni til ráðgjafar.

Landlæknir setur reglur um skipan fagráða sem ráðherra staðfestir.

b. (4. gr. b.)

Lýðheilsusjóður.

Starfrækja skal lýðheilsusjóð sem hefur það hlutverk að styrkja lýðheilsustarf sem samræmist markmiðum laga þessara, sbr. 1. gr., bæði innan og utan stofnunarinnar.

Stjórn lýðheilsusjóðs ráðstafar fé úr sjóðnum í samræmi við ákvæði reglugerðar sem ráðherra setur skv. 4. mgr. Stjórn sjóðsins skipa sjö fulltrúar, fjórir tilnefndir af fagráðum, tveir fulltrúar Landlæknis – lýðheilsu og formaður, sem skipaður er af ráðherra. Varamenn skulu skipaðir með sama hætti.

Til lýðheilsusjóðs rennur hlutfall af innheimtu áfengisgjaldi í samræmi við ákvæði laga um gjald af áfengi og tóbaki, hlutfall af brúttósölu tóbaks í samræmi við ákvæði laga um tóbaksvarnir og framlag úr ríkissjóði samkvæmt ákvæðum fjárlaga hverju sinni.

Ráðherra skal með reglugerð mæla nánar fyrir um ráðstöfun fjár úr lýðheilsusjóði. Í reglugerð skulu sett ákveðin viðmið við úthlutun styrkja til mismunandi málaflokka, svo sem forvarna- og lýðheilsustarfs. Jafnframt skulu sett viðmið vegna ráðstöfunar fjármagns úr sjóðnum til verkefna og reksturs viðkomandi málaflokka innan stofnunarinnar.“

Síðan koma hér nokkrar greinar þar sem er verið að breyta eingöngu orðinu „landlæknir“ frá frumvarpinu yfir í Landlæknir – lýðheilsa, og ætla ég ekki að fara yfir það en fara hér yfir í 11. liðinn sem er breyting á 11. gr. frumvarpsins, svohljóðandi:

Heiti laganna verður: Lög um landlækni og lýðheilsu.

Þá er gerð tillaga um að 13. gr. orðist svo:

Lög þessi öðlast gildi 1. maí 2011.

Þegar lög þessi hafa öðlast gildi skal fella meginmál I. kafla þeirra inn í lög um landlækni, nr. 41 27. mars 2007, með síðari breytingum, og gefa þau út svo breytt með samfelldri greinatölu og kaflanúmerum.

Hér er síðan gerð breytingartillaga sem varðar lög um dánarvottorð við 17. gr.: Breyting á lögum um dánarvottorð, krufningar o.fl., en breytingin er svohljóðandi:

Sýslumaður sendir dánarvottorð svo fljótt sem kostur er til Þjóðskrár Íslands. Jafnskjótt og andlát hefur verið skráð í þjóðskrá, ásamt nauðsynlegum upplýsingum, sendir Þjóðskrá Íslands dánarvottorðið til Landlæknis – lýðheilsu.

Hagstofa Íslands semur skýrslur um dánarorsakir og andvana fædd börn hér á landi. Landlæknir – lýðheilsa skal afhenda Hagstofunni þau gögn sem hún óskar eftir og nauðsynleg eru í þeim tilgangi.

11. gr. þessara sömu laga orðast svo: Fæðist barn andvana skal ekki ritað dánarvottorð, en um það skal tilkynnt til Þjóðskrár Íslands og Landlæknis – lýðheilsu.

4. töluliður 2. mgr. 14. gr. laganna orðast svo: Hvernig Þjóðskrá Íslands og Landlækni – lýðheilsu verði tilkynnt um andvana fædd börn.

Fyrirsögn frumvarpsins orðist svo: Frumvarp til laga um breytingu á lögum nr. 41/2007, um landlækni, með síðari breytingum, og um brottfall laga nr. 18/2003, um Lýðheilsustöð, vegna nýrrar stofnunar, Landlæknis – lýðheilsu.

Hæstv. forseti. Ég tel mig þá hafa gert grein fyrir nefndaráliti meiri hluta heilbrigðisnefndar og farið yfir þær breytingartillögur sem meiri hluti nefndarinnar leggur til. Því er við að bæta að nokkur tími er liðinn frá því farið var að undirbúa endurskipulagningu stjórnsýslu í heilbrigðisþjónustu. Það má rekja þetta aftur til gerðar skýrslu frá 2007, frumskýrslu um hvernig breyta mætti stjórnsýslu innan heilbrigðisþjónustunnar. Í framhaldi af þeirri skýrslu var önnur skýrsla og ítarlegri unnin og skilað 2009. Og eftir það skýrsla og ítarleg úttekt á því hvernig endurskipuleggja mætti stjórnsýsluna innan heilbrigðisþjónustunnar. Sú vinna fór ekki lengra en svo að í framhaldinu voru forstöðumenn þessara stofnana sammála um að þessar stofnanir, landlæknir og Lýðheilsustöð, ættu það mikið sameiginlegt, það væru það mikil samlegðaráhrif af sameiningu þeirra, að fara ætti í þá vinnu að sameina þær.

Það er 1. mars í dag þannig að það er ár síðan skipaður var undirbúningshópur til að vinna að sameiningu þessara tveggja stofnana sem var fyrsta skrefið í þessari heildarúttekt sem gerð hafði verið. Samkvæmt þeim upplýsingum og umsögn sem kom frá báðum þessum stofnunum, og þá sérstaklega frá forstöðumanni Lýðheilsustöðvar, var það rakið hvernig undirbúningnum var háttað og tel ég að vel hafi verið að því staðið. Farið var eftir reglum frá Ríkisendurskoðun, leitað eftir leiðbeiningum frá fjámálaráðuneytinu um starfsmannahald, ráðin var til starfans sérstök ráðgjafarþjónusta til að fara yfir skipulagsmál og annað slíkt. Þegar leið á haustið var stefnt að því að þessi sameining gæti átt sér stað um síðustu áramót.

Þegar frumvarpið kemur fram hér á þinginu í nóvember hafði verið unnið að því frá því í mars að undirbúa sameiningu þessara stofnana um áramótin. Það varð ekki og samkvæmt þeim ábendingum sem við fengum á síðasta fundi heilbrigðisnefndar, með vísan í lög um réttindi og skyldur starfsmanna ríkisins, teljum við í meiri hlutanum að það sé a.m.k. lágmark, þrátt fyrir langan og góðan undirbúning og þrátt fyrir að starfsmennirnir viti að hverju er stefnt, að starfsmönnum gefist heill mánuður til að fara yfir stöðu sína og meta hvort þeir vilji endurráðningu hjá hinni nýju stofnun. Þar munu allir sitja við sama borð, starfsmenn beggja stofnana, það verður sem sé um uppsögn að ræða en endurráðningu ef áhugi starfsmanns er fyrir hendi. Þetta skýrir þá líka að nokkuð vel miðaði við að setja upp skipurit fyrir hina nýja stofnun því að ekki ætlaði hún að vera á byrjunarreit ef sameiningin hefði orðið 1. janúar eins og gert var ráð fyrir í frumvarpinu.

Ég hef lokið máli mínu um undirbúninginn og að hluta til svarað gagnrýni á vinnubrögð varðandi sameiningu þessara stofnana. Mér finnst mikilvægt að þessi aðdragandi sé hafður í huga og að enn sé verið að vinna að því að móta heildarsýn til framtíðar, hvernig við eigum að hafa stjórnsýsluna innan velferðarþjónustunnar. Það kemur margt til greina eins og kom fram í þessum tveimur skýrslum. Við teljum að þetta sé mikilvægt fyrsta skref í þá átt og eins að undirbúningsferlið sé eins og hér hefur verið lýst í umsögn undirbúningsnefndar og frá fulltrúa heilbrigðisráðuneytis. Þetta er ekki skipun ofan frá, eins og maður segir, heldur er þetta unnið með forstöðumönnum og starfsmönnum stofnananna.

Hæstv. forseti. Ég svara þá spurningum ef einhverjar eru, ef hv. þingmenn vilja fræðast frekar um tilurð þessa nefndarálits.