störf þingsins.

Virðulegi forseti. Ég get ekki orða bundist vegna orða hæstv. fjármálaráðherra í viðtali við Morgunblaðið í dag. Þar sagði hæstv. ráðherra aðspurður um fjármál Landspítalans, með leyfi forseta:

„Landspítalinn tekur aukningu hjá okkur og ber saman við sína ósk um fjármagn og telur að aukningin sé niðurskurður af því að ekki er orðið við öllum hans óskum.“

Ég verð að segja eins og er að mér finnst þessi sýn hæstv. ráðherra á fjármál og stöðu Landspítalans eiginlega þyngri en tárum taki, að tala um útfærða áætlun Landspítalans um hvað þarf til að standa undir þeim lögbundnu verkefnum sem honum eru falin sem einhvern óskalista eins og einhvern jólagjafalista um hvað væri í besta heimi allra mögulegra heima gott að fá. Það þykir mér eiginlega grátlegt.

Landspítalinn hefur gert grein fyrir því hvað þarf til að halda sjó í rekstri spítalans, til að hægt sé að tryggja þá þjónustu sem honum er gert að veita. Þessir fjármunir skila sér ekki og það þýðir að spítalinn þarf að skera niður þjónustu. Þetta er ekkert flókið. Þetta er ekki óskalisti heldur útfærð áætlun um hvað það er sem spítalinn þarf til að veita nauðsynlega þjónustu. Það þýðir ekkert fyrir hæstv. fjármálaráðherra að gera lítið úr þessum áætlunum með því að kalla þetta óskir og segja að ekki geti allir fengið það sem þeir vilja. Það eru bara ódýr pólitísk undanbrögð.

Hæstv. ráðherra á að vera maður til að segja að ekki sé pólitískur vilji hjá ríkisstjórninni til að fjármagna Landspítalann með fullnægjandi hætti. Hann yrði maður að meiri ef hann gerði það í stað þess að skýla sér á bak við eitthvað svona. Stundum finnst mér eins og hæstv. fjármálaráðherra búi í excel-skjali og sjái ekki að á bak við tölurnar sem þar eru er raunveruleg þörf, er fólk með raunverulegar þarfir.