[prenta uppsett í dálka] 116. fundur, 126. lþ.
Halldór Blöndal (andsvar):
Það er rétt, herra forseti, hjá hv. 3. þm. Norðurl. e. að fyrir mér vakti að einkavæða Landssímann. Ég lýsti því yfir í blaðaviðtali þegar á haustdögum 1992 og hvarf aldrei frá þeirri skoðun minni. Ég lét líka í ljós þá skoðun mína að ég teldi heppilegt að mjög náið samstarf yrði milli íslenska símans og erlendra símafyrirtækja og að erlend símafyrirtæki fjárfestu í íslenskum símafyrirtækjum.
Ég rökstuddi það m.a. með því að ég óttaðist að síminn mundi lækka í verði ef svo færi og það mundi seinka fyrir þróuninni ef Landssímanum yrði ekki breytt í hlutafélag. Það kom líka á daginn að aldrei þessu vant vorum við örlítið á eftir Finnum og ýmsum öðrum í sambandi við ljósleiðarann, af því að síminn hafði ekki tök á að fjárfesta jafnmikið og nauðsynlegt var til að við gætum haldið okkar hlut og orðið framar öðrum þjóðum á þeim vettvangi.
Það er alveg rétt hjá hv. þm. að Landssíminn var mjög sjálfráða um það hvernig hann hagaði sínum fjárfestingum. Þó kom að því í vissum tilvikum að ýtt var á hann. Ég minni t.d. á ljósleiðarann, þegar gengið var til samstarfs við varnarliðið um að hefja hér ljósleiðaravæðinguna. Ég minni á það þegar tekin var ákvörðun um það að jafna símakostnað og ég minni á að þingmenn dreifbýlisins hafa um áratugi talað um að verðskrá Landssímans væri ósanngjörn.
