Athugið að þetta er ekki nýjasta útgáfa lagasafns.
Athugið að þetta er ekki nýjasta útgáfa lagasafns.
Lagasafn. Íslensk lög 11. september 2012. Útgáfa 140b. Prenta í tveimur dálkum.
Lög um tannlækningar1)
1985 nr. 38 12. júní
1)Lögin falla brott 1. jan. 2013 skv. l. 34/2012, 33. gr.
Ferill málsins á Alþingi. Frumvarp til laga.
Tóku gildi 1. júlí 1985. Breytt með l. 116/1993 (tóku gildi 1. jan. 1994; EES-samningurinn: VII. viðauki tilskipun 78/686/EBE og 78/687/EBE), l. 82/1998 (tóku gildi 1. okt. 1998), l. 30/2002 (tóku gildi 16. apríl 2002), l. 76/2002 (tóku gildi 17. maí 2002), l. 72/2003 (tóku gildi 10. apríl 2003), l. 41/2007 (tóku gildi 1. sept. 2007), l. 12/2008 (tóku gildi 1. apríl 2008), l. 162/2010 (tóku gildi 1. jan. 2011) og l. 126/2011 (tóku gildi 30. sept. 2011).
1. gr. [Rétt til þess að stunda tannlækningar hér á landi og kalla sig tannlækni hefur:
1. sá sem fengið hefur leyfi [landlæknis], 1) sbr. 2. og 3. gr.,
2. [sá sem fengið hefur staðfestingu [landlæknis] 1) á tannlækningaleyfi í landi sem er aðili að samningi um Evrópskt efnahagssvæði eða stofnsamningi Fríverslunarsamtaka Evrópu]. 2)
[Ráðherra] 3) skal með reglugerð setja nánari ákvæði um þá sem stunda mega tannlækningar hér á landi skv. 2. tölul. 1. mgr.] 4)
1)L. 12/2008, 65. gr. 2)L. 72/2003, 25. gr. 3)L. 126/2011, 108. gr. 4)L. 116/1993, 2. gr.
2. gr. [Leyfi skv. 1. tölul. 1. mgr. 1. gr. skal veita þeim sem lokið hefur prófi frá tannlæknadeild Háskóla Íslands.] 1)
Áður en leyfi er veitt samkvæmt þessari grein skal leita umsagnar tannlæknadeildar Háskóla Íslands um hæfni umsækjanda til tannlæknisstarfa. Heimilt er [landlækni] 2) að synja um leyfi ef umsögn er neikvæð.
1)L. 116/1993, 2. gr. 2)L. 12/2008, 66. gr.
3. gr. [Veita má manni, sem lokið hefur sambærilegu prófi og um getur í 1. mgr. 2. gr. í landi utan hins Evrópska efnahagssvæðis [og í Sviss], 1) leyfi skv. 1. tölul. 1. mgr. 1. gr. Tannlæknadeild Háskóla Íslands getur sett það skilyrði fyrir meðmælum sínum að umsækjandi sanni deildinni hæfni sína með prófi. Sé um erlenda ríkisborgara, aðra en ríkisborgara frá EES-landi [og frá Sviss], 1) að ræða skulu þeir enn fremur sanna fullnægjandi kunnáttu sína í íslenskri tungu. Binda má leyfið við ákveðinn tíma. Leita skal umsagnar Tannlæknafélags Íslands … 2)] 3)
Gerist Ísland aðili að milliríkjasamningi um gagnkvæma viðurkenningu á starfsréttindum tannlækna skal fara eftir ákvæðum þessarar greinar eftir því sem við getur átt og samrýmist viðkomandi milliríkjasamningi.
1)L. 76/2002, 17. gr. 2)L. 12/2008, 67. gr. 3)L. 116/1993, 2. gr.
4. gr. Heimilt er að synja manni um tannlækningaleyfi eigi 2. mgr. 68. gr. almennra hegningarlaga við um hagi hans.
5. gr. [Tannlæknir hefur rétt til að kalla sig sérfræðing og starfa sem slíkur hér á landi hafi:
1. hann fengið til þess leyfi [landlæknis], 1)
2. [hann fengið staðfestingu [landlæknis] 1) á sérfræðingsleyfi frá landi sem er aðili að samningi um Evrópskt efnahagssvæði eða stofnsamningi Fríverslunarsamtaka Evrópu]. 2)
Ráðherra setur reglur um nám sérfræðinga að fengnum tillögum nefndar sem hann skipar til þriggja ára í senn. Í nefndinni skulu eiga sæti deildarforseti tannlæknadeildar Háskóla Íslands, og er hann jafnframt formaður, yfirtannlæknir [ráðuneytisins] 3) og aðili tilnefndur af Tannlæknafélagi Íslands. Nefnd þessi skal einnig gefa umsögn um umsóknir um sérfræðileyfi og skal við meðferð einstakra mála heimilt að kveðja til tvo sérfróða tannlækna í þeirri sérgrein sem sótt er um viðurkenningu á. Fá þeir þá einnig atkvæðisrétt í nefndinni.
Ráðherra skal með reglugerð 4) setja nánari reglur um þá sem kalla mega sig sérfræðinga í tannlækningum skv. 2. tölul. 1. mgr.] 5)
1)L. 12/2008, 68. gr. 2)L. 72/2003, 26. gr. 3)L. 162/2010, 59. gr. 4)Rg. 545/2007, sbr. 966/2008. 5)L. 116/1993, 2. gr.
6. gr. Verksvið tannlækna tekur til varna, greiningar og meðferðar á tannskemmdum, tannskekkju og tannleysi, til sjúkdóma, slysa og galla er þessu tengjast, þar með talið í mjúkvefjum og beinum.
7. gr. Um lyfjaávísanir tannlækna fer samkvæmt lyfjalögum, nr. 108/1984, 1) og reglugerðum settum samkvæmt þeim.
1)Nú l. 93/1994.
8. gr. Tannlæknum er heimilt að hafa aðstoðarfólk. 1) Um sérhæft aðstoðarfólk fer samkvæmt lögum um tæknimenntaðar heilbrigðisstéttir.
1)Rg. 258/1990 (menntun, réttindi og skyldur aðstoðarmanna tannlækna).
9. gr. Aðstoðarfólk samkvæmt 8. gr. skal ávallt starfa undir handleiðslu og á ábyrgð tannlæknis. Það hefur ekki heimild til að taka að sér sjálfstæð verkefni á neinu sviði sem undir tannlækningar falla.
Öðrum en tannlæknum og sérhæfðu aðstoðarfólki undir þeirra stjórn er óheimilt að stunda tannlækningar.
10. gr. Sérhverjum tannlækni er skylt að gæta þagmælsku um atriði sem hann fær vitneskju um í starfi sínu og leynt skulu fara samkvæmt lögum eða eðli málsins.
Sama þagnarskylda hvílir á öllu aðstoðarfólki tannlækna og helst þagnarskyldan þótt viðkomandi láti af starfi.
11. gr. [Tannlæknum eru óheimilar hvers konar auglýsingar um starfsemi sína sem tannlæknar. Við opnun tannlæknastofu má þó auglýsa það með látlausum auglýsingum. Tannlæknum og stéttarfélagi þeirra ber að vinna gegn því að eftir þeim séu birt ummæli eða samtöl eða um þá ritaðar greinar í blöð eða tímarit í auglýsingaskyni. Verði ekki komið í veg fyrir það ber þeim eða stéttarfélagi þeirra jafnskjótt að leiðrétta það sem ofmælt kann að hafa verið.] 1)
1)L. 30/2002, 25. gr.
12. gr. [Um eftirlit með tannlæknum, veitingu áminningar og sviptingu starfsleyfa eða takmörkun starfsréttinda sem veitt eru samkvæmt lögum þessum og endurveitingu slíkra réttinda gilda ákvæði laga um landlækni. Sama á við um þá sem fengið hafa staðfestingu [landlæknis] 1) á tannlækningaleyfi skv. 2. tölul. 1. mgr. 1. gr.] 2)
1)L. 12/2008, 69. gr. 2)L. 41/2007, 24. gr.
13. gr. Sérhverjum tannlækni ber að viðhalda þekkingu sinni. Telji landlæknir að tannlæknir hafi sýnt að hann uppfylli ekki lengur þau skilyrði sem krefjast beri af honum [skal hann leita álits tannlæknadeildar Háskóla Íslands]. 1) … 1) Fallist hún á álit landlæknis má svipta viðkomandi tannlækningaleyfi, en skjóta má þeim úrskurði til dómstólanna.
1)L. 12/2008, 70. gr.
14. gr. Tannlæknar skulu færa sjúkraskrár yfir sjúklinga sem þeir annast. Óheimilt er að ónýta slíkar skrár nema með leyfi [ráðherra] 1) að fengnum tillögum landlæknis. Þegar tannlæknir lætur af störfum skal sjúkraskrám, sem hann hefur fært, komið í umsjá landlæknis.
1)L. 162/2010, 59. gr.
15. gr. Brot gegn ákvæðum laga þessara varða, auk sviptingar tannlækningaleyfis, sbr. 12. og 13. gr., sektum [eða fangelsi allt að 2 árum]. 1)
… 2)
1)L. 82/1998, 177. gr. 2)L. 41/2007, 24. gr.
16. gr. Ákvæði læknalaga … 1) skulu gilda að öðru leyti, eftir því sem við getur átt, um tannlækna og sérmenntað aðstoðarfólk þeirra.
1)L. 41/2007, 24. gr.
17. gr. Lög þessi öðlast þegar gildi. …
[Ákvæði til bráðabirgða. Starfsleyfi sem heilbrigðis- og tryggingamálaráðherra hefur gefið út samkvæmt lögum þessum fyrir 1. apríl 2008 halda gildi sínu þrátt fyrir ákvæði 1. og 5. gr. laganna.] 1)
1)L. 12/2008, 71. gr.